این روش درمانی برای اصلاح مشکلات شدید اسکلتی و دندانی که در سنین رشد مراجعه نکرده و یا قابل درمان نبوده اند، معمولا در انتهای دوره بلوغ انجام می شود. در این روش همکاری ارتودنتیست و جراح فک و صورت الزامی است و لذا می بایست بیمار قبل از شروع درمان توسط ارتودنتیست و جراح معاینه شده و پس از بررسی و تعیین طرح درمان نسبت به شروع درمان اقدام گردد.

معمولا می بایست درمان توسط ارتودنتیست آغاز شود و دندانهای هر فک نسبت به خود آن فک با استفاده از دستگاههای ارتودنسی ثابت و یا ترکیبی از دستگاههای ثابت و متحرک تنظیم و مرتب گردد. در این صورت باید پس از اتمام مرحله ارتودنسی و قبل از جراحی شرایط به گونه ای آماده باشد که پس از جراحی روابط دندانی مطلوب و قابل قبولی حتی المقدور فراهم گردد.

در این مرحله بیمار جهت انجام جراحی به جراح مراجعه و پس از هماهنگی نسبت به جراحی اقدام می شود . پس از انجام جراحی مجددا بیمار به ارتودنتیست ارجاع داده می شود.

مراحل انتهایی درمان جهت حفظ نتیجه عمل انجام می شود. در انتهای درمان و پس از تثبیت وضعیت ، دستگاههای ثابت ارتودنسی از دهان بیمار خارج شده و پلاکهای متحرک و ثابت نگهدارنده جهت نگهداری وضعیت در دهان قرار می گیرد که حداقل بمدت یکسال می بایست در دهان حفظ شود.

انواع عمده مشکلاتی که می بایست جهت درمان آنها با روش ارتوسرجری اقدام نمود :

۱) Severe Skeletal Class III : جلو بودن فک پایین یا عقب بودن فک بالا (با شدت متوسط و زیاد)

۲) Severe Skeletal Class II : جلو بودن فک بالا یا عقب بودن فک پایین ( با شدت زیاد)

۳) Open bite : وجود فاصله زیاد بین دندانهای جلو همراه با ازدیاد طول صورت.

4 ) Deep bite : صورت بسیار کوتاه همراه با جفت شدن عمیق دندانها به صورتی که در حالت قرار دادن دندانها بر روی هم دندانهای جلوی پایین قابل رویت نباشند.

۵) Deviation : انحراف فک پایین یا بالا و عدم تقارن صورت.

کلیپ 1 :

کلیپ 2 :

کلیپ 3 :

کلیپ 4 :

کلیپ 5 :

کلیپ 6 :

کلیپ 7 :